Wprowadzenie do filozofii szczęścia

Rok szkolny 2015/2016 przyniósł uczniom Zespołu Szkolno ? Przedszkolnego w Moszczance współautorski projekt edukacyjny pt. ?Drogi do szczęścia?.

Nowe przedsięwzięcie powstało w kooperacji pięciu małych zespołów nauczycielskich, które na początku września opracowały po jednym module projektu.

Klamrą tegorocznych działania w ramach zajęć TO POD stał się temat szczęścia w połączeniu z motywem podróży.

Filozofia szczęścia

Uczniowie we wrześniu i październiku podczas tzw. zajęć TO POD realizowali we współpracy z nauczycielami zadania pierwszego modułu pt. „Wprowadzenie do filozofii szczęścia”. Nasze freinetowskie dzieci twórczo dociekały natury szczęścia i jego osiągalności. Najstarsze, na drodze kreatywnych poszukiwań, dotarły do poglądów Tomasza z Akwinu, Boecjusza, nauk islamu, buddyzmu, po czym w przystępny sposób przybliżyły je młodszym koleżankom i kolegom.

Dzień Marzyciela

8 września, podczas obchodów Dnia Marzyciela w naszej szkole, starsze dzieci na języku polskim tworzyły teksty inspirowane własnymi marzeniami bądź refleksjami na ich temat. Powstały naprawdę wartościowe teksty, w języku freinetowskim zwane ,,małymi arcydziełami”.

Niektóre z nich znajdą się w antologii poezji dziecięcej. ,,Wiersz jest cudem”, która pojawi się jeszcze tego roku szkolnego i zawierać będzie twórczość poetycką dzieci ze szkoły w Moszczance.

W tym miejscu, z wiadomych powodów, zamieszczony zostaje tylko jeden tekst - wiersz uczennicy klasy czwartej (chyba przyszłej poetki! ) – Łucji Stonogi z Głuchołaz.

Marzyciel

Po szarych ulicach plącze się marzyciel.

Nic nie mówi, przechodzi niczym duch.

Z nikim nie rozmawia,

Milczy jak ryba.

„Och, marzycielu, powiedz coś do mnie,

Uśmiechnij się chociaż raz!”

Lecz marzyciel nic nie mówi,

on przecież marzy.

Warto wspomnieć, że teksty, które powstały w klimacie pierwszego modułu przy równoczesnej chęci ich autorów do zaprezentowania na forum, miały okazję wybrzmieć i wzruszyć słuchaczy w piątek 30 października – na uroczystym podsumowaniu pierwszej części „Dróg do szczęścia”, części kameralnej.

Szczęśliwe życie książek, czyli książka w podróży

Od października ruszyliśmy w naszej szkole z ciekawym eksperymentem, który z założenia miał w sposób niekonwencjonalny popularyzować czytelnictwo wśród naszych uczniów. „Książki nie lubią być więzione w domu na półkach, wolą krążyć z rąk do rąk i być czytane”, dlatego w holu naszej szkoły, z dala od tradycyjnej biblioteki, pojawiła się półka – miejsce celowo utworzone na pozostawianie wolnych książek przez uczniów, nauczycieli, rodziców, tak by uczeń – znalazca interesującej książki – mógł ją przeczytać i później przekazać dalej. Eksperyment już po miesiącu dał obraz żywego, autentycznego zainteresowania naszych dzieciaków czytelnictwem. Potrwa on cały rok i na pewno przyniesie bookcrossingowcom radość, czyli takie wymierne szczęście.

„Cytatoumilacze”

Każda klasa podczas września i października pełniła tygodniowe dyżury, podczas których zamieszczała w holu na tablicy wybrane przez siebie aforyzmy,

mające na celu uprzyjemnić wszystkim powakacyjny, jesienny pobyt w szkole. Przewinęło się przez te dwa miesiące kilkanaście pięknych sentencji, dostarczających każdemu dobrej energii, niezbędnej do wydajnej pracy.

Matematyka – to też humanistyka!

,,Żeby widzieć trójwymiarowo trzeba mieć dwoje oczu” – tak podsumowują rozważania na temat faktu, iż matematyka i humanistyka są organicznymi częściami tej samej, ogólnoludzkiej kultury, Michał Heller i Stanisław Krajewski. Ten naukowy dwugłos zainspirował koordynatorki pierwszego modułu wzmiankowanego projektu, polonistkę i historyczkę, do włączenia w cykl wrześniowych zadań jednego takiego, które oprze się na matematycznych obliczeniach, ale będzie miało wymiar antropocentryczny, wyrażający się troską o szczęście i bezpieczeństwo człowieka.

Zadanie zostało zatytułowane Szczęśliwe powroty z wakacji i przebiegało kilkuetapowo. Najpierw indywidualnie w domach dzieci, po konsultacji z rodzicami, wychowawcy, nauczyciele obliczali przebyte szczęśliwie kilometry drogi powrotnej z wakacji do domu. Następnie, w obrębie klas, wszyscy dokonywali sumowania uzyskanych wyników, by w końcu na uroczystym zakończeniu I części projektu – reprezentanci sześciu klas obliczyli ostateczną sumę wszystkich tras szczęśliwych powrotów oraz matematycznie, z typową dla tej dziedziny nauki precyzją, rachowali, ile razy wspólnie okrążyli świat. Wynik wypadł zadawalająco, stąd okrzyki : ,,2,77!” głośno rozbrzmiewały na pierwszym piętrze szkoły.

W tym samym czasie pozostali uczestnicy projektu, mając do dyspozycji powierzchnię sali gimnastycznej, z przygotowanych podczas zajęć TO POD, proporcjonalnych do przebytych autentycznie kilometrów, elementów dróg – zbudowali bezpieczną, dwupasmową autostradę.